آقا برات کربلای مرا امضا نمی کنی ؟؟؟؟

میثم داودی:

ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است

این تاول است در کف پا یا جواهر است

راهی شدی به سمت رسیدن به اصل خویش

دور از نگاه شهر که فکر ظواهر است

دل های شست وشو شده و پاک بی شمار

چشمی که تر نگشته در این جاده نادر است

سیر است گرچه چشم و دلت از کرامتش

در این مسیر سفره ی افطار حاضر است

وقتی که در نگاه تو مقصد حرم شود

پاگیر جاده می شود آن  دل که عابر است

با آب وتاب سینه زنان گرم قل قل است

کتری آب جوش که در اصل شاعر است

فنجان لب طلا پر و خالی که می شود

هر بار گفته ام نکند چای آخر است

 

حامد حجتی :

اگرچه شعر برایت به سینه ام دارم

 

برای تا تورسیدن چقدر کم دارم

تو از وجود پُری… بی نهایتی… محضی
منی که آمده ام رنگی از عدم دارم

من از حوالی آن کوچه های بارانی است
که در هوای شما باد در سرم دارم

گدا شدم به در خانه تو آمده ام
چقدر خوب که ارباب با کرم دارم

نفس به سینه ام افتاده باز دلتنگم
چقدر حسرت یک لحظه بازدم دارم

«رواق منظر چشم من آشیانه توست»
عجیب نیست که ایمان به پا قدم دارم

دو دسته اشک گرفته است هیاتی در من
میان شور غزلخوانی ام دو دم دارم

امیر قافله عشق گفته است که من
درون سینه عشاق هم حرم دارم

 

غلامرضا سازگار:

دل به عشق یوسف زهرا نهاده می رویم

از نجف تا کربلا پای پیاده می رویم

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

مرغ روحم پر زند در قتلگاه و علقمه

تا گذارم چهره بر خاک عزیز فاطمه

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

یابن زهرا سربه کف در سرزمینت آمدم

تا شوم زوار روز اربعینت آمدم

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

زائر قبر شریف یوسف زهرا شدم

همسفر با کاروان زینب کبری شدم

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

کربلا یا کربلا یاکربلا یاکربلا

زینب خونین جگر برگشته از شام بلا

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

ای خدا پروانه ی قبر علی اکبر شدم

زائر هفتاد و دو آلاله ی پرپر شدم

یابن زهرا السلام یابن زهرا السلام

وحید دکامین:

گر به شأنت واژه ها دارد روایت میشود

فیضِ شعر از جانب لطفت عنایت میشود

 

یک زمان از گریه آسایش ندارد چشم من

تا شنیدم اشک های من دوایت میشود

 

هر که آمد تحت قُبّه در جوار مدفنت

در روایت هست مشمول عنایت میشود

 

بر دل گم کرده راهی، چون رسول ترک هم

یک نگاهی میکند چشمت، هدایت میشود

 

با نگاه لطف آقا نوکر درمانده اش

بعد از اینها صاحب صدها کرامت میشود

 

کار او دنیا نمی ماند زمین از لطف دوست

در قیامت همْ  به حبّ او شفاعت میشود

 

هرکه پایش باز شد در هیئتت دانسته است

هرچه می بخشی به سائل بی نهایت میشود

 

پرچمت را هرکسی که دید و گفتا جز سلام

حاصل این کرده اش روزی ندامت میشود

 

گو به هرکس اربعین میل زیارت کرده است

با توسّل بر رقیه او ضمانت میشود

 

هرکسی را کربلا مهمان خوانت میکنی

او به دستان اباالفضلت سقایت میشود

 

 

در طواف پیکر صد پاره ات از تیر و تیغ

محشری برپا شده گویی قیامت میشود

 

پیش چشم مادرت زهرا میان قتلگاه

بر تن عریان تو دارد جسارت میشود

علی پور زمان :

قلبم قلمرو همه ی عاشقانه هاست

من، اربعین ، حرم ، سفر بیکرانه هاست

لبهای خادمان تو گرم ” تفضَّل ” است

“ شُکراً ” جواب زائر تو بر نشانه هاست

خانه به خانه شور شما طعم عاشقی

مسجد چراغ دارد و نوری به خانه هاست

دل می زند به وسعت دریا و می رود

آن زائری که در دل تنگش بهانه هاست

دیدیم طفل در بغل و کودک و جوان

فصلی پر از شکفتن شوق جوانه هاست

با یاد شاعران به لبم آمده غزل

با یاد دوستان نفسم از ترانه هاست

اینجا ستون به آخر خط می رسد ولی…

اینجا جنون جاری آن جاودانه هاست

محمود ژولیده :

کربلای عمر هرکس بی گمان خواهد رسید

روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید

عاقبت باید حسینی رفت از دارِ جهان

ورنه در بستر بِسَر عمرِ گران خواهد رسید

دست و پنجه نرم کردن با شهادت ساده نیست

هرکسی کرب و بلایی شد ، به آن خواهد رسید

نوکرِ ارباب پیوسته دلش باشد جوان

پیر  هم  گردد به آقایش جوان خواهد رسید

غم مخور ، پای پیاده ،کربلا ، روزی نشد

عاقبت یک روز ، جا مانده ، دَوان خواهد رسید

دستِ بی مهری نباید داد با ارباب، چون

دستِ پر مِهرش به دست دوستان خواهد رسید

آزمایشهای تو در تو ، به دل صیقل دهد

وانگهی ، روزی ، جواب امتحان خواهد رسید

اشک عاشق ، تازه روز اربعین گل می کند

آشنا باشیم ،زنگ کاروان خواهد رسید

ناله زینب کند کاری که بر “هل من معین”

پاسخ لبیک از کلِّ جهان خواهد رسید

گر بماند نزد حق یک روز از عمر جهان

طالب خون خدا،صاحب زمان خواهد رسید

منبع: اشعار ارسالی ، حسینیه ، سایت های مختلف 

«اربعین» از اصطلاحات رایجی است که در متون اسلامی کاربرد زیادی دارد، مثلا در برخی از روایات به عنوان نماد کمال , حدی برای تصفیه باطن قلمداد شده است. واژه «اربعین» در متون دینی و مجموعه های حدیثی از ارزش والایی برخوردار است. آثار حفظ چهل حدیث، اخلاص عمل در چهل روز و دعای عهد در چهل صبح، کمال عقل در چهل سالگی، دعا برای چهل مؤمن، شهادت چهل مؤمن برای میت، برگزاری عبادت در چهل شب چهارشنبه برای دیدار حضرت ولی عصر(عج)، و بعثت غالب انبیاء در چهل سالگی، از جمله مواردی است که ارزش و جایگاه این اصطلاح اسلامی و عرفانی را مشخص می سازد.

یک بخش اربعین برگشت به خود این عدد است که در متون دینی ما برای عدد اربعین اساساً بابی باز شده و این هم باعث شده که آن را جزء اسرار الهی بگیریم. مثل وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِینَ لَیلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً یا به تعبیر قرآن «حتی اذا بلغ اشده وبلغ اربعین سنة قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی وعلی والدی» چهل سالگی را به عنوان سن کمال و عقلانیت حساب می کند.

روایتی از پیامبر اکرم (ص) هم هست که فرمودند: «مَن أخلَصَ لِلّهِ أربَعینَ صَباحا ظَهَرَت ینابیعُ الحِكمَةِ مِن قَلبِهِ عَلى لِسانِهِ». کسی که چهل روز اخلاص پیشه کند، چشمه های حکمت از قلبش بر زبانش جاری می شود. به طور کلی اربعین سر و رازی دارد افزون بر بعد تاریخی آن و زیارتی که در مورد جابر نقل شده و زیارت برخی از اوتاد و اولیاء در همان عصر جریان کربلا. علاوه بر آن در روایات اهل بیت(ع) هم مهر تأیید خورده است. بنابر روایت امام حسن عسکری(ع) یکی از نشانه های شیعه زیارت اربعین است.

یاد غربت و مظلومیت اهل بیت(ع) و رساندن پیام شهیدان کربلا که پیام حیات بخش، نجات و مبارزه در برابر تباهی، و آزادگی و حریت پیام خون دادن و جان فشاندن برای تجسد یافتن مبانی و احکام اسلام در جامعه است؛ از ثمرات این زیارت هاست. به لطف الهی این مسئله را از اسرار و لطف اهل بیت(ع) باید بدانیم که در این چند سال اخیر به‌ویژه بعد از اینکه امریکا از عراق بیرون رفت و صدام، آن چهره نحس و پلید تاریخ هم از میان رفت می بینیم که بزرگترین و با عظمت ترین راه پیمایی مذهبی  هر ساله در اربعین در عراق برگزار می شود. این پیاده روی و تجمع را باید نشان دهیم. به قول شافعی نام و یاد اهل بیت(ع) را دوستان از ترس و بیم و دشمنان از بغض خواستند از تاریخ محو شود. می بینیم که بعد از گذشت حدود ۱۴ سده همچنان عشق و شوری برای زیارت امام حسین(ع) وجود دارد که بعضی از افراد از کانادا، امریکا و استرالیا و کشورهای مختلف دنیا به این راه پیمایی می آیند.

این واقعه از جهتی سرّ و جاذبه دستگاه اهل بیت(ع) است و از جهتی دیگر هم شکوه و عظمت تشیع را عیان می کند. مخصوصاً در قبال حرکت داعشی ها و تکفیری ها که می کوشند نور عشق اهل بیت(ع) را خاموش کنند. به لطف الهی این جمعیت انبوه، هویت جهانی تشیع را در این راه پیمایی اثبات می کند. این اراده و لطف پروردگار است که نشان دهد پرچم اهل بیت(ع) برافراشته است. به تعبیر قرآن «یرِیدُونَ لِیطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ». جریان اربعین را باید به نحوی اراده الهی مبنی بر بقاء و ماندگاری و جهان شمولی هویت تشیع بدانیم.

سنت اربعین و زیارت ابا عبدالله الحسین(ع) از همان اربعین اول شروع شد و آن چیزی که از تاریخ مسلم و قطعی است، زیارت جابربن عبدالله انصاری است همراه با عطیه کوفی که عطیه خودش صاحب تفسیر است و از شاگردان تفسیری ابن عباس است و شیعه بوده؛ و جابربن عبدالله انصاری بر اساس حدیثی که از پیامبر(ص) شنیده بود خودش را از مدینه به کربلا رساند تا در اربعین اول در زیارت امام حسین(ع) در کربلا حاضر شود. بعد از آن هم ائمه(ع) بسیار بر آن تشویق و تأکید کرده بودند.

  اهمیت آن به حدی است که امام حسن عسکری(ع) زیارت اربعین را جزء پنج علامت شیعه دانسته است. درواقع چیزی که امروزه می بینیم به صورت یک نماد و شعار برای فرهنگ اهل بیت(ع) درآمده است. این حرکت عظیمی که در عراق در روز اربعین اتفاق می افتد و شیعیان در طول مسیر ده ها کیلومتری راه پیمایی از بصره و جاهای دیگر تا کربلا می آیند. این تجمع نمودی از فرهنگ شیعه است که امروز دارد خود را نشان می دهد و آن ریشه در همان حدیثی دارد که امام حسن عسکری(ع) دارند که این زیارت را جزء یکی از شعارهای پنج گانه شیعیان دانسته اند.

 البته از نظر تاریخی هم روایات زیادی در این خصوص داریم. ورود خود اهل بیت(ع) هم بر اساس بعضی از نقلها در روز اربعین اول بوده است. یعنی از همان روز اول اسارت اهل بیت امام حسین(ع)، امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) و غافله حسینی این زیارت را تأکید کرده اند. اگر این روایات را هم ضمیمه کنید ریشه تاریخی این مسئله به عصر خود عاشورا بر می گردد و آن اولین اربعین امام حسین(ع) است که اهل بیتش بعد از واقعه عاشورا بسیار به زیارت اربعین تأکید کردند. چه با رفتن به کربلا و چه به خواندن زیارت اربعین در هر جایی که هستند. سفر کردن به کربلا در روایات بسیار تأکید شده و مخصوصا زیارت اربعین و چهلم امام حسین(ع) بسیار سفارش شده است.

 البته اربعین خودش آثار تکوینی هم دارد. برای اینکه خود انسان هم که در شکم مادر از حالی به حال دیگر بر می گردد این تغییر حالت به گفته علامه مجلسی در ۴۰ روز انجام می گیرد و همچنین وقتی انسان از دار دنیا رفت مراحلی را طی می کند که اولین آن همان چله یا چهل روز است چهل روز اول بعد از فوتش حساب می آید. میقات حضرت موسی(ع) هم که ابتدا قرار بود ۳۰ روز باشد قرآن می گوید «وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً» آن میقاتی که حضرت موسی(ع) داشته یک چله یا چهل روز بوده است. به هر حال اربعین هم ریشه های قرآنی دارد و هم ریشه های روایی دارد و هم غیر از این سیره اهل بیت و سیره شیعیان و متشرعان از شیعه  این بوده که اربعین را احیا می کردند و احیای اربعین و امر اربعین درواقع احیای فرهنگ اهل بیت(ع) و فرهنگ شهادت و آن حماسه ای است که امام حسین(ع) در روز عاشورا رقم زد.

 زیارت اربعین زیارتی است که توسط امامان معصوم(ع) پایه گذاری شده است و ائمه(ع) تأکید بسیار بر آن کرده اند. از این جهت زیارت اربعین امام حسین(ع) از ثواب فراوانی برخوردار است و کمتر زیارتی است که به اندازه زیارت اربعین امام حسین(ع) از ثواب و فضیلت برخوردار باشد. بنابراین اصل زیارت اربعین توسط امامان معصوم(ع) بنیانگذاری شد و آنها بر این زیارت سفارش زیادی کردند.

 این زیارت پشتوانه ای برای شیعیان است. یکی از این پشتوانه ها را امام حسن عسکری (ع) وقتی که نشانه های مومن را بیان می کنند می گویند که یکی از نشانه های مومن است. البته بهتر و مناسبتر این است که انسان در کنار مرقد شریف در خود کربلا حاضر شود و در آنجا به زیارت اربعین ابا عبدالله الحسین(ع) بپردازد. ولی به هر حال به هر دلیلی که نتوانست توفیق این را پیدا کند که در کربلا حضور یابد می تواند از راه دور به زیارت بپردازد.

امروز هم تمام شیعیان همتشان بر این است که هر طور شده خودشان را به مرقد شریف امام حسین(ع) برسانند و زیارت اربعین را از نزدیک انجام دهند. این توفیق فضیلت بسیار بزرگی است که نصیب انسان می شود.

زیارت اربعین امام حسین(ع) از مهمترین زیارتهای باشکوه است که همه ساله با حضور میلیونی شیعیان از سراسر دنیا برگزار می شود. زیارت اربعین که یکی از پنج علامت مؤمن شمرده می شود، تجدید میثاق با امام حسین و اهل‌بیت(ع) است و می توان آن را آغاز جاذبه حسینی دانست که با وجود گذشت قرن‌های متمادی، همچنان دل همه‌ دوستداران اهل‌‌بیت(ع) را به سوی عزت و شکوه می‌کشاند.

در نگاه مقام معظم رهبری، اولین جوشش‌های چشمه جوشان محبت حسینی - که رود همیشه جاری زیارت را در طول این قرن‌ها جاری کرده - در اربعین پدید آمد. جاذبه‌ قوی حسینی، اولین دل‌ها را در اربعین به سوی خود جلب کرد. زیارت روز اربعین، از دیدگاه تاریخی، ریشه در زیارت جابر بن عبدالله انصاری، صحابی جلیل‌القدر رسول اعظم(ص) دارد. او به همراه عطیه برای اولین بار از مدینه به کربلا آمد و به زیارت امام حسین(ع) توفیق یافت. بنابراین می توان زیارت او را در روز اربعین، سرآغاز این حرکت پُربرکت دانست.

 امام صادق(ع) می‌فرماید یکی از محبوب‌ترین عبادات نزد خدا زیارت قبر حسین(ع) است. امام صادق(ع) به نقل از جویریة بن علاء می‌فرماید «هر کسی که دوست دارد خداوند در روز قیامت به وی نگاه کند، بسیار به زیارت حسین(ع) برود.

 عنوان «زیارت اربعین» ریشه در کلام  امام صادق(ع) دارد و صفوان جمال از امام صادق(ع) این روایت را نقل و کیفیت زیارت اربعین را بیان می‌‌کند. همچنین مستحب بودن زیارت در اربعین به روایت امام حسن عسکری(ع) مستند شده است که امام آن را از نشانه های ایمان می شمارند.

زیارت پیاده، نشانه روشنی از دوستی به خاندان پاک پیامبر(ص) دارد و زمینه‌ای مناسب را برای اطاعت از آنان فراهم می‌کند و تجدید پیمانی محکم با این انوار مقدس است. مفهوم حدیث شریف «أفضل الاعمال أحمزها» این است که وقتی کاری عبادت باشد، هر چه سخت‌تر و با رنج بیشتر انجام شود، ارزش و فضیلت بیشتری خواهد داشت. زیارت امام حسین(ع) اگر واجب نباشد، مستحب است. بنابراین هر چه با رنج و مشقت بیشتر توأم باشد و مسافت بیشتری طی شود و اوضاع امنیتی خطرناک‌تر باشد، اجر و پاداش بیشتری خواهد داشت.

 همچنین راه رفتن به سوی عبادت، عبادت است. در این باره روایاتی ویژه نیز وجود دارد که پیمودن راه برای رسیدن به مرقد سید الشّهدا(ع) نیز مانند طیّ طریق به سوی زیارت امیرالمؤمنین(ع) است و برای زائر، در هر گامی،حج و عمره‌‌ای خواهد بود. از بشیر دَهَّان روایت شده که امام صادق(ع) فرمود: ‌‌ای بشیر! فردی از شما بر ساحل فرات غسل می‌‌کند و سپس نزد قبر حسین(ع) می‌‌آید، در حالی که عارف به حقّ اوست و به همین سبب خداوند به او در مقابل هر گامی که برمی دارد یا بر زمین می‌‌گذارد، یکصد حجّ مقبول به او می‌‌دهد، در حالی که یکصد عمره مبرور و یکصد جهاد در رکاب پیامبری مرسل با دشمنان خدا و دشمنان رسول خدا همراه آن است».

علمای شیعه در هدایت و ترغیب شیفتگان حسینی به انجام زیارت امام به‌ویژه در اربعین، نقش محوری داشته‌اند و ضمن ارائه رهنمود، خود نیز به این مهم مبادرت می‌و‌‌رزیدند. شیخ مرتضی انصاری از جمله احیاکنندگان سنت پیاده‌‌روی برای زیارت امام حسین(ع) بود و خود ایشان نیز پیاده از نجف به کربلا می‌آمد. آیت‌‌الله مرعشی نجفی بیست بار پیاده به همراه تعدادی از طلاب که همه از مراجع و بزرگان شدند، به کربلا مشرف شد.

آیت‌‌الله العظمی بهجت فومنی، پیاده‌روی اربعین را بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(ع) به جهانیان دانسته است و بر این نکته تأکید می‌کردند که: الان هنوز همه مردم عالم، حسین(ع) را نمی‌شناسند و این تقصیر ماست؛ چون ما برای سیدالشهدا(ع) طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنوند.

 

گرامیداشت و زنده نگه داشتن اربعین سالار شهیدان حضرت حسین بن علی (ع) در میان شیعیان آن حضرت از اهمیت و ارزش ویژه ای برخوردار است. از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران و مورخان شیعه و اهل سنت، مبنای تاریخی چنین بزرگداشتی، ورود اهل بیت به کربلا در اولین اربعین حسینی (سال 61 هجری) و دفن سرهای مطهر شهیدان بویژه سر مقدس امام حسین (ع) در کنار پیکرهای مطهر آنهاست.

شاید این سؤال در ذهن متبادر شود که چرا زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین حسینی تأکید و توصیه شده است، چرا باید این مراسم همراه با هیاهو و شور خاصی اجرا شود، در ادامه روایتی از امام صادق(ع) بیان می‌کنیم که به خوبی زوایای پنهان این موضوع را آشکار می‌سازد:

امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمىی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏ فرماید و یک درجه مرتبه‏ اش را بالا مى‏ برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(کامل الزیارات ص۱۳۴)

در زیر نظر بزرگان و علمای اسلام را پیرامون گرامیداشت روز اربعین می خوانید:

مقام معظم رهبری

رهبر معظم انقلاب درباره اهمیت پاسداشت و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین بیان کرده اند: شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست.

آیت‌الله محمدتقی بهجت

آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی درباره نقش پیاده‌روی روز اربعین می‌گوید: روایت دارد که امام زمان(عج) که ظهور فرمود، پنج ندا می‌کند به اهل عالم، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سحقوه عدوانا،… امام زمان خودش را به واسطه امام حسین(ع) به همه عالم معرفی می‌کنند … بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(ع) را شناخته باشند… اما الان هنوز همه مردم عالم، حسین(ع) را نمی‌شناسند و این تقصیر ماست، چون ما برای سیدالشهدا(ع) طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود، پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین(ع) به عالم است.

با اینکه زیارت سید‌الشهدا(ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به سختی انجام می‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین(ع) در روز اربعین نائل می‌شدند.

آیت الله وحید خراسانی

این مرجع تقلید با بیان روایتی از امام صادق(ع(در مورد اجر کسانی که به شوق امام حسین(ع) و به خاطر محبت رسول خدا(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) به زیارت آن حضرت می‌روند، خاطر نشان می کند: خوشا به حال آنان که با پای پیاده در بیابان‌ها به سمت کربلا حرکت می‌کنند.

وی همچنین از همه زائرانی که موفق به زیارت امام حسین(ع) در اربعین می‌شوند می خواهد که در حرم مطهر آن حضرت در شب و روز اربعین دست به دعا بردارند و برای فرج امام زمان(عج) دعا کنند.

آیت الله صافی گلپایگانی

آیت الله صافی گلپایگانی خاطرنشان می کند: حضور میلیونی زائران با پای پیاده از شرق و غرب و دور و نزدیک به سوی کربلای مقدس، کنگره عظیمی است که به دنیا اعلام می کند راه حسین و اهداف او جاودان و فراموش ناشدنی است و شهدای این راه شهدای حق و شهامت و قهرمانی هستند، خداوند آنها را با اصحاب حسین محشور کند که جان خود را فدای حسین(ع) کردند و رحمت خدا بر آنها و جان پاکشان باد.

حضرت آیت الله شبیری زنجانی

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی آرزو می کند که روزی از زائران حرم باشد. ایشان پیاده روی اربعین را تجلی عظمت شیعه می داند و می گوید: من آرزو داشتم توان جسمی ام به قدری بود که می توانستم در پیاده روی شرکت کنم در حالی که هر لحظه بر عظمت حماسه پیاده روی اربعین حسینی در سرزمین کربلای معلی افزوده می شود گروهی با تمسک به برخی از روایات می گویند: نیاز نیست که برای زیارت ائمه به حرم آنها سفر کنیم بلکه قلب دوستاران آنان حرم آنهاست.

آیت الله مکارم شیرازی

این مرجع تقلید نیز بر شکوه راهپیمایی اربعین حسینی زائران اباعبدالله (ع) تاکید دارد و می گوید: این حرکت عظیم بی‌نظیر است، سوگواران حضرت سیدالشهدا از نجف و دیگر نقاط با پای پیاده به سمت کربلای معلی در حرکت هستند و غوغای عجیبی را به‌پا کرده‌اند و باید این را حفظ کرد.

وی با تاکید براینکه مراقب باشیم مبادا کسانی با بدعت‌ها و برنامه‌های نادرست خود این عظمت و شکوه را زیر سؤال ببرند، خاطرنشان می کند: مراسم سوگواری امام حسین (ع) سرمایه بزرگی است که بسیار می‌توان از آن استفاده کرد؛ ما به چنین سرمایه‌ای افتخار می‌کنیم و معتقدیم باید با تمام وجود از این سرمایه غنی حراست و پاسداری کرد.

*خاطره خواندنی آیت‌الله مکارم شیرازی از پیاده‌روی روز اربعین

آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی نیز که در دوران طلبگی سال‌های 1369 تا 1370 هجری قمری در نجف اشرف ساکن بوده است، این مرجع تقلید دو بار توفیق پیاده‌روی از نجف تا کربلا را داشته است. وی با پای برهنه از مسیر شط (رودخانه) که حدود 20 کیلومتر طولانی‌تر از مسیر کنونی نجف کربلاست و حدود 3 روز به طول می‌انجامید، به زیارت اباعبدالله الحسین(ع) مشرف شدند.

آیت‌الله مکارم شیرازی با اشاره به خاطره پیاده‌روی از نجف به سوی کربلا، می‌گوید: وقتی به یکی از این مُضیف‌ها رسیدیم، صاحب مضیف دعوت و اصرار کرد که مهمان او بشویم و آنجا استراحت کنیم، به او توضیح دادیم که چون امروز کم راه رفته‌ایم و باید مسافت بیشتری را طی کنیم، فرصت ماندن نداریم، پس از کمی اصرار او و امتناع ما، ناگهان صاحب مضیف که معلوم بود چند وقتی است که مهمان برایش نرسیده و از این بابت خیلی ناراحت است، ناگهان چاقویش را در آورد و تهدید کرد که من مدتی است مهمان برایم نیامده است و شما حتماً باید مهمان ما بشوید! اینقدر مهمانی کردن زائر امام حسین(ع) در نزد اینها اهمیت و ارزش داشت. … البته بالاخره بعد از اینکه توضیح بیشتری برایش دادیم و قول دادیم که از طرف او زیارت کنیم، اجازه داد که ما برویم.

آیت الله نوری همدانی

آیت‌الله نوری همدانی، اجتماع 20 میلیونی شیعیان جهان در عزاداری اربعین را اجتماعی بی‌نظیر می خواند و می گوید: اجتماع اربعین حسینی، نمایش قدرت اسلام، ایمان و نظام است.مهمترین شعار این اجتماع بزرگ به تبعیت از سرور آزادگان جهان، شعار هیهات من الذله است.

وی با اشاره به بی نظیر بودن این اجتماع بزرگ، تصریح می کند: بعد از این اجتماع حدود 20 میلیونی، اجتماع 2 تا 3 میلیونی حج تمتع قرار دارد که هر دو مایه مباهات مسلمانان هستند.

آیت الله علوی گرگانی

آیت اله علوی گرگانی می گوید: جهان از حضور میلیونی زائران در مراسم اربعین بهت زده شده است .حتی مورخان غیرمسلمان از این حضور میلیونی در شرایط سخت و دشوار عراق تعجب کرده و از آن بهت زده شده‌اند.

این مرجع تقلید با اشاره به توطئه و شیطنت دشمنان برای اختلاف و تضعیف اعتقادات مسلمانان و کمرنگ کردن دین مبین اسلام اظهار می دارد: بغض و کینه دشمنان تمام نشدنی است و دست به هرکاری می زنند تا نور الهی را خاموش کنند؛ ولی دشمنان بدانند نور حق خاموش نشدنی است.

آیت الله بوشهری

مدیر حوزه‌های علمیه سراسر کشور در خصوص پیاده روی روز اربعین اظهار می دارد:وظیفه ماست که این شعائر را حفظ کنیم و در این میان توجه به یکی از آنها که اقامه دیگر شعائر هم در طول تاریخ به برکت آن بوده اهمیت فراوانی دارد؛ عزاداری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله(ع) از جمله مهمترین شعائرالله محسوب می‌شود.

آیت الله بوشهری با بیان اینکه دلیل قیام امام حسین(ع) از زبان خود ایشان زنده شدن بدعت‌ها و مردن سنت‌ها بوده است خاطرنشان می کند: برپایی عزای حسینی موجب یادآوری این اهداف و تقویت اراده دینی مردم می‌شود

آداب اربعین از منظر میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

آری! از آن پس بسیاری از عاشقان اهل‌بیت و امام حسین(ع) و نیز برخی علما و حتی مراجع تقلید با پای پیاده به کربلا سفر کرده‌اند، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی یکی از مراجع عالیقدر جهان تشیع که خود بارها با پای پیاده از عتبه علویه، رهسپار عتبه حسینی شده است، درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین می‌گوید: «به هر روی بر مراقبه کننده لازم است که بیستم صفر(اربعین) را برای خود روز حزن و ماتم قرار داده بکوشد که امام شهید را در مزار حضرتش(ع) زیارت کند، هر چند تنها یک‌ بار در تمام عمرش باشد، چنانکه حدیث شریف، علامت‌های مؤمن را پنج امر ذکر کرده است: ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین،‌انگشتر در دست راست کردن، پیشانی بر خاک گذاشتن و بلند بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ گفتن در نمازها».(ترجمه المراقبات، کریم فیضی، صفحه ۸۵)